माझ्या आयुष्यातील आजवरच्या कडू-गोड आठवणी मी "पूर्वानुभव" म्हणून सादर करत आहे.
आपण इथे आल्याबद्दल मन:पूर्वक धन्यवाद!

१५ ऑक्टोबर, २००७

गप्पाष्टक!१

दोन मित्रांमधील हा सुखसंवाद आहे. एक(गणपतराव) आखातात नोकरीनिमित आहे आणि दुसरा(गोपाळराव)भारतात आहे.दोघेही नेहमी गप्पा मारण्यासाठी मसणात(एमएसएन ला गणपतराव मसण म्हणतात)आणि गुगलटॉकवर एकत्र भेटतात. गणपतराव हा बोलण्यात चतुर,हजरजबाबी(पुलं जिंदाबाद), संगीतकार, शौकीन/जाणकार आहे तर गोपाळराव हा "एक ना धड" अशा वर्गातला आहे. पण दोघांचा समान आवडीचा विषय म्हणजे संगीत,पुलं आणि शेयरबाजार.बघूया काय बोलताहेत ते.

गोपाळराव: सुप्रभात!
गणपतराव: सुप्रभात
गोरा: कामात आहात?
गरा: विशेष नाही. आताच आलो.
गोरा: आज उशीरा आलात?
गरा: नाही, रोजचीच वेळ.
गोरा: मला वाटले ७ वाजता येता म्हणून.
गरा: नाही, शक्य होत नाही ते  :-)
७ ला यायला मला ६.३० ला निघावं लागेल.
गोरा: मग आजपासून एकान्तवास आठवडाभर?
गरा: कालपासूनच चालू झाला एकान्तवास. कुटुंब परतलंय ना भारतात.
गोरा: सकाळी किती वाजता उठता?
गरा: ६ वाजता.
गोरा: म्हणजे घाईच होत असेल ना!
गरा: नाही, १ तासात आरामात आटोपतं माझं.
गोरा:  :-)  आता जेवणाची काय सोय आहे?
गरा: दुपारी कार्यालयातल्या हॉटेलमध्ये खाणार, आणि संध्याकाळी कुठेतरी बाहेर, नाहीतर घरीच आमटी भात करू शकतो.
गोरा: घरीच खाल्लेलं बरं. त्यातून तुमची पथ्यं असतीलच ना!
गरा: हो ना.पण आठवडाभरासाठी मोडली तरी हरकत नाही आणि अरेबिक खाणं सात्विक असतं, विशेषत: शाकाहारी.
गोरा: नको हो. नाहीतर इथे येण्याच्या आधी तब्ब्येत बिघडायची.
गरा: तेही खरं आहे.
गोरा: आणि मग सौं चे लेक्चर ऐकून घ्यायला लागेल.
गरा: जाताना ती २ प्रकारच्या आमट्या करून गेली होती. इथे अन्न ७-८ दिवस टिकू शकतं. त्यामुळे बरं पडतं.
गोरा: अहो तरी देखिल शेवटी ताजं ते ताजं!
गरा: हो, मगर नाविलाज को क्या विलाज ?
गोरा: विलाज है ना! स्वत: बल्लवाचारी बनायचं!
गरा: त्यात बराच वेळ जातो. मला जाण्याआधी बरीच कामं उरकायची आहेत आणि मी कुठेही खाल्लं तरी तब्येतीला जपून खातो.
गोरा: नाही, सकाळचं एक ठीक आहे पण संध्याकाळी तर करता येईल ना.
गरा: संध्याकाळीच वेळ नाहिये आता. मोठी लिस्ट आहे कामाची.
गोरा: काय? सौ. बरेच काही सोपवून गेलेल्या दिसतात!
गरा: काही तिची कामं, बरीचशी माझी.
गोरा: इथे येण्याआधी पुरी नाही झाली तर शिक्षा वगैरे करणार आहेत की काय? :-)
गरा: शिक्षा ? :-)))))))))))))) छे हो.
गोरा: मग आता संगीतसाधना करायलाही वेळ नसणार तर.
गरा: जमलं तर ते ही करणार आहे.एक 'अर्धवट दाढी' झाली आहे, ती पूर्ण करायची आहे.
गोरा: हाहाहाहा! तुम्ही स्वत: कविता वगैरे करता का हो?
गरा: नाही, पण भविष्यात चाळा करायचा आहे त्याही क्षेत्रात.
गोरा: म्हणजे मग नामवंत कवींच्या पोटावर पाय येणार आहे तर!  :-)
गरा: :-))))))))))))))))))))) पोटासाठी मी काही केलं असतं तर आतापर्यंत  अब्जाधीश झालो असतो :-)
गोरा: वा! मग मलाही जरा सांगता आलं असतं की मी अब्जाधीशाचा मित्र आहे म्हणून!
गरा: आता तुम्ही कोट्याधीशापासून सुरुवात करू शकता.(कारण मी कोट्या चांगल्या करू शकतो ...... असं माझी मित्रमंडळी म्हणतात :-) )
गोरा: ते तर मी सांगतच असतो हो. अरबस्थानातला शेख माझा दोस्त आहे म्हणून! :-)
त्या हिशेबने मी पण कोधी(कोट्याधीश)आहेच की!
गरा: चला ५० लाख माझे, ५० तुमचे.
गोरा: चालेल. सद्या इतके भांडवल पूरे आहे!
गरा: पुरे? अहो शेअर बाजारात ५० लाखाचे ५ हजार करायला वेळ लागणार नाही आपल्याला.
गोरा: नाही. म्हणजे माझे पाच हजार होतील तेव्हा तुमचे कैक कोटी होतील ना! कारण मी जे काही करेन त्याच्या उलट तुम्ही करायचे आहे!
गरा: हे हे हे!
गोरा: कसा आहे धंदा? फायद्यात चालायला काहीच हरकत नाहीये.
गरा: "तुमचा तोटा तोच माझा फायदा" असं माझ्या धंद्याचं ब्रीदवाक्य ठेवायला हरकत नाही ना ?
गोरा: ठेवा. चांगलं बोधवाक्य आहे!
गरा: यातून तुम्हीच बोध घ्या :-)
गोरा: मी आता सुधारण्या पलीकडे गेलोय! :-)
गरा: आणि मी "अली'कडे!
गोरा: दोन्ही अर्थाने!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
गरा: मी "अली" याच अर्थाने म्हटलं होतं :-))))))))))) या अली!
गोरा: आता तुमचा मित्र आहे म्हटल्यावर मला ते कळणारच ना!!!!!!!
गरा: मग काय तर!!
गोरा: बरं आता जरा संगीताकडे वळू या.
गरा: बायको गेल्यावर संगीताकडे वळलो असं म्हणतील लोकं.
गोरा: हाहाहा!तशी ती(संगीता) पहिलीच बायको आहे ना!
गरा: लौकिक अर्थाने.
गोरा: ह्या सवतीला त्यांनी मान्यता दिलेय आधीच?
गरा: सरस्वती(म्हणजे माझी बायको) ही सवत. संगीता नव्हे!
गोरा: तशा दोघी एकमेकींच्या सवती! पण गुण्यागोविंदाने नांदताहेत ना! मग झालं तर!
गरा: माझ्या एका नातेवाईकाचं नाव 'गोविंद गुणे' आहे, त्याना देखील आम्ही "गुण्यागोविंदाने" असंच म्हणतो :-)
गोरा: वा! क्या बात है! पुलंचा वरदहस्त आहे तुमच्यावर!!!!!!
गरा: ते कुठे आणि मी कुठे ? म्हणजेच "ते स्वर्गलोकात सुखात नांदताहेत, आणि मी खितपत पडलोय इहलोकात" :-)
गोरा: ते आता वर आणि तुम्ही इथे खाली!!!!!!! रंभा तेल थापत असेल त्यांच्या डोक्यावर आणि उर्वशी पंख्याने वारा घालत असेल.
गरा: क्या टेलीपथी है.मान गये उस्ताद!
गोरा: जमतंय तर मलाही थोडे थोडे, तुमच्या सहवासात राहून!
गरा: जमणारच हो.म्हणतात ना,"ढवळ्या शेजारी बांधला पवळ्या, आणि वाण नाही पण गुण लागला". अगदी तसेच! हाहाहा!
चला! गोपाळराव नंतर बोलू या. साहेब तिथे कोकलतोय माझ्या नावाने. सारख्या उचक्या लागताहेत!
गोरा: हरकत नाही उद्या भेटू. तोवर रामराम!

२ टिप्पण्या:

अनामित म्हणाले...

हा हा हा! एकदम रियलीस्टिक सुखसंवाद आहे. अगदी नेहमी घडणारा.
मानल प्रमोदकाका मस्तच रचलय!

सहज

जयश्री म्हणाले...

अरे वा.... एकदम सही.... !!
छानच जमलीये जुगलबंदी :)
सत्यघटनेवर आधारित आहे हे ही कळतंय :)