भविष्य,डायेट आणि कुत्रा!

सीता आणि गीता ह्या दोन्ही मैत्रिणी बरेच दिवसांनी भेटताहेत.दोघी तशा मिश्किल आहेत. एकमेकांची थट्टा करण्यात मागेपुढे बघत नाहीत. बोलण्यातून बोलणे कसे बदलत जाते त्याचे हे एक गमतीदार उदाहरण ! गीताचा ज्योतिष शास्त्रावर थोडाफार विश्वास आहे आणि सद्या तिच्या राशीला मंगळ वक्री आहे असे तिचे म्हणणे आहे.

सीता: काय म्हणतोय तुझा मंगळ्या?
गीता: मंगळ्याच काय, आता तू सुद्धा वाकड्यांत शिरलीस ?
सीता: काय गं? काय केलं मी? ठीक आहेस ना? आज सकाळी सकाळी काय?गीता: वृत्तपत्रात वाचलं नाहीस काय? शनी पुढचे १४० दिवस वक्री आहे ते! सगळे कसे आमच्याच राशीला आलेत समजत नाही.
सीता: हाहाहा! "सर्वे गुण: कांचनम् आश्रयन्ते" असे काहीसे वचन आहे ना!
गीता: गंमत म्हणजे तो शनी जो वक्री झालाय ते स्थान माझ्या पत्रिकेत भाग्योदयाचे आहे...
सीता : वा! वा!
गीता : वा! वा! काय? तो वाकड्यात शिरल्याने सगळंच त्रांगडं होऊन बसलंय!म्हणजे इथून तिथून आम्ही अभागीच.
सीता: ए पत्रिका बदलून घे बघू!
गीता: अगं, पत्रिका बदलून नशीब बदलत असतं तर...काय हवं होतं !
सीता: तेही खरंय म्हणा! अगं पण तुझे नशीब तूच बदलू शकतेस! तुझे ते सद्गुरू नाही का सांगत "तूच आहेस तुझ्या जीवनाचा शिल्पकार!" वगैरे वगैरे.
गीता : (हसत हसत)ते म्हणतात, तूच "माझ्या" जीवनाचा शिल्पकार.
सीता: हाहाहा!अगं मग शनीला म्हणजे मारुतीला तेल वाहा की!
गीता: मी आता विचार करतेय की सगळ्या ग्रहांची आता होलसेल मध्ये शांती करावी का काय ? सीता: तसं नको. मग खास ग्रहांना राग येईल ना. त्यांनाही इतरांच्या मापाने मोजल्याबद्दल.
गीता: सगळ्या ग्रहांना गृहीत धरल्याबद्दल सगळेच एकदम वाकड्यांत शिरताहेत. मंगळ झाला, गुरुचे भ्रमण चालू आहे, शनी नुकताच शिरलाय, गेलाबाजार राहू तर गेले १७ वर्ष खनपटीला बसलाय. त्यातल्या त्यात एकच सुदैव म्हणजे साडेसाती चालू नाही ते.. नाही तर कुत्र्याने सुद्धा हाल खाल्ले नसते.
सीता: (नाटकीपणे) मुली! घाबरू नकोस! आता तु्झा वाईट काळ संपणार आहे. ही शेपटाची वळवळ चालू आहे. इतके धीराने सहन कर बघू. मग बाईसाहेब! पुढे तुमचेच राज्य आहे. आणि बरं का, कुत्रा हाडं खातो होऽऽ! हाल नाही खात म्हटलं!
गीता: मला बघून माझ्यात हाडं असतीलसं वाटतं का ?
सीता: ता खरा! ता मात्र खरा हां! हाहाहा.
गीता : त्यामुळे तो ही वाटेला जायाचा नाय. काय समजला?
सीता: तू त्याला नुसते "हाऽऽड, हाऽऽड" केलंस तरी तो शेपूट हालवेल.
गीता: हाड मिळेलसं वाटूनऽऽऽ ?
सीता: हो! पण मग त्यासाठी आजपासून डायेट कर म्हणजे छानपैकी बारीक होशील आणि तुझी हाडेही दिसायला लागतील.
गीता: उगाच बारीक बिरीक झाले तर! नको गं बाई...नवरा हाकलून द्यायचा अशाने.
सीता: का गं? कमी खाल्ल्याने तू बारीक झालीस तर उलट त्यांचे पैसे वाचतील की! म्हणजे मग "मनी सेव्हड् इज मनी गेन्ड" असे समजता येईल ना! हाहाहा!
गीता: (हसत हसत) काही न करता, बारीक होता आलं असतं तर आधीच नसते का झाले? त्यामुळे तळवळकरांची पोटं भरल्याशिवाय काही यश नाही.. म्हणजे, कमी खाल्ल्याने वाचणारा पैसा उगाचच तळवळकरांना(जिमनॅशियम) जाणार... मग काय डोंबऽऽल, "मनी सेव्हड् इज मनी गेन्ड?" त्यापेक्षा नवरा म्हणेल, "तू खाऽऽऽ! निदान मी उपाशी ठेवतो असा तरी कोणी समज करणार नाही."
सीता: एक बेस्ट सझेशन आहे. मग असे कर! जिथे रस्ते उंच सखल आहेत ना तिथे चालायला जा. म्हणजे रस्ते आपोआप सपाट होतील आणि तूही बर्‍यापैकी बारीक होशील. म्हणजे तु्झी हाडं दिसायला लागतील आणि भविष्यात जरूर पडलीच तर कुत्रा तुझे हाल(हाडं) खाईल. हा हा हा!
गीता : हां..........ही आयडियाची कल्पना बाकी भारी हाय! चला त्यामुळे कुत्र्याचीही सोय होईल. हाहाहा! सीता: आणि रस्ते सपाट केल्याचे तेवढेच समाजकार्यही घडेल तुझ्याकडून!
गीता: हो, स्वार्थ आणि परमार्थ... सपाट रस्ते आणि एका कुत्र्याला जगवल्याबद्दल... त्याची आयुष्यभराची ददात मिटेल.
सीता: मग आता गुरुजींकडून एखादा शुभ मुहूर्त काढून घे बघू. किंवा नव्या वर्षाचा संकल्प म्हणून ही योजना अमलात आण.
गीता: हां...पण गुरुजींना सध्या टाइम नाय हाय. ते सध्या त्यांच्या आमराईच्या चिंतेत हायेत.
सीता:(हसत) म्हणजे आप "कतार"मैं है की कुवेतमे?
गीता: ????????
सीता: आप कतार मैं है की कुवेतमे? ह्यातला विनोद तुझ्या डोक्यावरून गेलेला दिसतोय. अग "कतारमे(क्यू)!" कळलं काय आता? गुरुजींना वेळ नाही सद्या असे म्हणालीस म्हणून तसे म्हटले.
गीता: हाहाहा. सहीऽऽऽऽ!कशाच्या संदर्भात ते आधी कळलेच नाही... हं! मग कतारमे च म्हणायला लागेल.त्यांना सद्या पत्रिका बघायला वेळ आणि मूड नाही म्हणतात. पण ते क्यू प्रकरण जुने च हाय की "एमटीएनएल"चे. एमटीएनएल चा फुल फॉर्म माहीत आहे की नाही ? "मेरा टेलिफोन नही लगता." पण आता अशी परिस्थिती राहिली नाहीये बघ. खूप सुधारलेय एमटीएनएल. तसाच "बीपीएल" चा माहीत आहे का ?
सीता: नाही गं! बीपीएल म्हणजे काय?
गीता: "बहोत पछतायेगा लेकर."
सीता: हाहाहा! हुशार आहेस! (विषय बदलून)अजून काय नवल विशेष?
गीता: आज आमच्या प.पू सासूबाईंचा वाढदिवस आहे.
सीता: अरे वा ! मग आज गोड काय आहे ? पुपो की गाह?
गीता: मी गुलाबजाम करणार होते पण त्यांनीच चितळ्यांचे श्रीखंड आणले काल. गाह नेहमीच असतो... म्हणजे गेली काही वर्षे तेच करत होते... कारण या सीझनला गाजरं चांगली मिळतात. संध्याकाळी मिसळ आहे.
सीता: हं! मजा आहे तुमची सगळ्यांची!
गीता: उद्या हाटेलात जाऊ....विकेण्ड ला....नणंद ही येईल...सहपरिवार. माझी कसली गंऽऽ मजा ?
सीता: अगं त्यानिमित्ताने गोड खायची संधी तुलाही मिळाली ना!
गीता: म्हणूनच म्हटलं डाएट बिएट ची भानगड माझ्याकरता नाही. उगाच या लोकांच्या पोटावर पाय...मी खाणं सोडलं तर. हाहाहा!
सीता: तो नव्या वर्षातला संकल्प आहे. ३१डिसेंबर पर्यंत हवे ते खाऊन घे.
गीता: आम्हाला नवीन बिवीन काऽऽही नाही... वर्ष बदललं तरी आपलं आयुष्य..मागीलं पानावरून पुढे चालू.
सीता: तेही खरंच की ! पण मघाशी कुत्रे किती खूश झाले होते. आता ते पुन्हा निराश होतील ना!
गीता: हाहाहा! अगं पण आहे ते मेंटेन करीनच की आणि एखाद्याला पोशीन...सगळ्यांचा काही मक्ता नाही घेतला मी.
सीता: (नाटकीपणे) नकोऽऽ गं तू त्यांना असे निराश करूस. दत्त गुरुंनाही क्लेश होतात बघ . मग सांग बघू, अशाने तुझा भाग्योदय कसा होईल ते?
गीता: अरे बापरे ! असं म्हणतेस? इथेही भाग्य आडवं आलंच का ?
सीता: गुरु महाराजांची अवकृपा होऊ देऊ नकोस. बाकी काऽऽहीही होऊ दे!
गीता: छे ! त्यांच्याशी वाकडं घ्यायची काय बिऽशाद!
सीता: जरा धोरणीपणाने वाग.
गीता: म्हणजे कसे बाईऽऽ?
सीता: म्हणजे कुत्र्यांशी प्रेमाऽऽने वाग!
गीता: चावऽलं तरी ?
सीता: चावू द्यायचे नाही. इथेच तर धोरणीपणा दाखवायचाय.
गीता: बरं बरं.
सीता: ए चल बाई! निघते उशीर झाला खूप! पण मजा आली. भेटेन पुन्हा अशीच कधी तरी! टाऽऽटा!
गीता: टाऽऽऽऽऽऽटा!