परवाच आमच्या सोसायटीची वार्षिक सर्वसाधारण सभा झाली. अध्यक्ष,सचिव आणि खजिनदार वगैरे नवे निवडले गेले. खरं तर नव्याने जबाबदारी घ्यायची कुणाचीच तयारी नव्हती. मी गेले दोन वर्ष अध्यक्ष होतो आणि आता कुणी तरी ही जबाबदारी घ्यावी म्हटलं तर कुणीच तयार होईना. प्रत्येकाला विनंती करून करून थकलो पण सगळेच माघार घ्यायला लागले. नेहमी ह्या सभेला हजर राहणारे पण आज हजर नसणारे इश्वरभाई माझ्या जागी अध्यक्ष होतील असे सांगून मी माझे बोलणे थांबवले आणि सभेत अचानक नीरव शांतता पसरली. सगळे सभासद अचानक चिडीचूप झाले.
काय झाले? मी आमच्या सचिवांना विचारले.
अहो,पंधरा दिवसांपूर्वीच इश्वरभाई त्या वरच्या इश्वराला भेटायला निघून गेले.
असं कसं होईल? मला कसं नाही समजलं ते? माझ्या खालच्या मजल्यावर तर राहतात ते.
गावाला गेले होते,तिथेच वारले आणि सगळे क्रियाकर्म तिथेच उरकले. त्यामुळे इथे फारसे कुणाला सांगितलेच नाही. आजच्या सभेत त्यांना आपण श्रद्धांजली वाहायचेय...अजेंडा वाचला नाही काय तुम्ही?
अहो,तुम्ही सगळं काही गुजराथीत लिहिता,मला नाही वाचता येत ते. पण तुम्ही जे काही म्हणताय ते मला खरं नाही वाटत,कारण कालच मी जवळ जवळ अर्धा तास इश्वरभाईंशी बोलत होतो लिफ्टमध्ये.
अहो,तो पाहा त्यांचा मुलगाही आलाय सभेला,टक्कल केलेला.
हो. ते पाहिलं मी. तरीही मी कसा विश्वास ठेवू? मी त्यांच्याशी कालच गप्पा मारल्या...मी पुन्हा म्हटलं.
सगळेजण माझ्याकडे संशयास्पद नजरेने पाहायला लागले.
सचिव म्हणाले...तुम्ही कधी 'घेत' नाही हे मला माहितेय तरी आता जरा शंका यायला लागलेय की काल तुम्ही शुद्धीवर होता ना?
अहो,कालचं कशाला ? हा आत्ता मी इश्वरभाईंना पाहतोय. ते तिथे काचेच्या दरवाज्याच्या पलीकडे उभे आहेत. थांबा बोलावतोच त्यांना ....आणि मी हाक मारली...इश्वरभाई,आत या.तुमची सगळेजण वाट पाहताहेत.
आणि काचेचा दरवाजा उघडून इश्वरभाई आत आले. मी उठून त्यांचं स्वागत केलं आणि त्यांना आसन दिलं आणि...हे पाहा इश्वरभाई आलेत...असे इतरांना सांगण्यासाठी वळलो तर काय?
सगळेच गाढ झोपी गेले होते
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा